ប្រមាទ និង មិនប្រមាទ
អប្បមា ទោ អមតំ បទំ | បមាទោ មច្ចុនោ បទំ |
អប្បមត្តា ន មីយន្តិ | យេ បមត្តា យថាមតា។ |
សេចក្ដីមិនប្រមាទ គឺការមិនធ្វេសស្មារតី ជាផ្លូវនៃអមតនិព្វាន, សេចក្ដីប្រមាទ គឺការធ្វេសស្មារតី ជាផ្លូវនៃមច្ចុ គឺការស្លាប់កើត – កើតស្លាប់ ជនទាំងឡាយណាមិនប្រមាទ ជនទាំងនោះឈ្មោះថាមិនស្លាប់ ជនទាំងឡាយណាប្រមាទ ជនទាំងនោះឈ្មោះថាដូចជាស្លាប់ស្រេចទៅហើយ។
ពាក្យកាព្យឲ្យងាយចាំ
បទកាកគតិ
បទកាកគតិ
រីក្ដីប្រយ័ត្ន | មិនឲ្យភ្លាំងភ្លាត់ | វិបត្តិស្មារតី |
ជាផ្លូវអម្រឹត | វិសិដ្ឋឥតភ័យ | ឥតទុក្ខសោកអ្វី |
កើតមានទៀតឡើយ។ | ||
រីក្ដីប្រហែស | ស្មារតីភ្លេចធ្វេស | គំនិតតោះតើយ |
ជាផ្លូវមច្ចុ | ស្លាប់កើតឥតស្បើយ | ឥតកោះឥតត្រើយ |
វិលកើតវិលស្លាប់។ | ||
នរូអ្នកណា | មានចិត្តក្លៀវក្លា | ប្រញឹកប្រញាប់ |
ខំប្រឹងប្រព្រឹត្ត | ពិតតាមធម៌ច្បាប់ | អ្នកនោះទោះស្លាប់ |
ហើយដូចនៅរស់។ | ||
នរូអ្នកណា | អាប់ឥតប្រាជ្ញា | ប្រមាទស្រស់ៗ |
ភ្លេចភ្លាត់ស្មារតី | រាល់ថ្ងៃទាំងអស់ | អ្នកនោះនៅរស់ |
ដោយដកដង្ហើម។ | ||
ព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រាប់ | ថាដូចជាស្លាប់ | ស្រេចហើយគួរខ្ពើម |
ទោះបីនៅរស់ | ដោយសារដង្ហើម | អ្នកប្រាជ្ញលោកឆ្អើម |
ស្ទើរក្អួតចង្អោរ។ | ||
ជនផងគួរគិត | គួរផ្ចង់គំនិត | គួរកាត់គួរកោរ |
គួរគេចចៀសវាង | គួររាងគួរស្ងោរ | រំងាស់ចិត្តចោរ |
លួចប្លន់កុសល។ | ||
យើងជាសាមញ្ញ | នៅមានក្ដីក្នាញ់ | គ្នាន់ខឹងរចល់ |
ក៏ពិតមែនហើយ | ប៉ុន្តែកុំខ្វល់ | គួរប្រឹងតម្កល់ |
ចិត្តកុំប្រមាទ។ | ||
គួរប្រុងប្រយ័ត្ន | ស្មារតីកុំភ្លាត់ | កុំភ្លេចឱវាទ |
អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ | មានព្រះជាអាទិ៍ | កុំឲ្យឃ្លៀងឃ្លាត |
ចាកធម៌សុចរិត៕៚ |
វត្តឧណ្ណាលោម ក្រុងភ្នំពេញ, ថ្ងៃអង្គារ ទី២៣ កក្កដា ២៥១២
១៩៦៨
១៩៦៨
សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជ.ណ. ជោតញ្ញាណោ
ស្រង់ពីសៀវភៅស្នាព្រះហស្តក្រោយបង្អស់នៃសម្ដេចព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួន ណាត
0 ចូលរួមបញ្ចេញមតិនៅទីនេះ:
Post a Comment