9/14/2011

បណ្តាំកវី


បើចង់បានថ្លៃត្រូវច្នៃពេជ្រ
ចង់បានកេរ្តិ៍ឈ្មោះខ្ពស់សក្តា
ដាវដែលមុតល្អត្រូវដុតដំ
ប្រាជ្ញត្បិតតម្រេះចេះជ្រាលជ្រៅ
រពឹសដៃដាំបានផលបេះ
ធ្វើស្រែមើលដីទឹកសព្វការ
កុំសើចមុនគេ​ ប្រយ័ត្នជួន
មុនញាក់ចិញ្ចើម ចូរឃ្មាតខ្មី
កុំអាងអ្នកក្រៅជាដៃជើង
បើសេពមិត្តពាលខូចជតា
សាងអំពើល្អក៏មិនស្ងាត់
រន្ទឺកេរ្តិ៍ឈ្មោះមិនស្ងាត់ឡើយ
កវីជូនពាក្យបីបួនម៉ាត់
សាងអំពើល្អយូរលង់ទៅ

ពីថ្មគគ្រិចទៅភ្លឺថ្លា
ចូលខ្លួនសិក្សាផុតល្ងង់ខ្លៅ។
សំលៀងមុតមាំផ្សំភ្លើងក្តៅ
កោសល្យឆ្អិនឆ្អៅត្បិតឧស្សាហ៍។
បើដេកអាំងផេះផ្ទៃឈឺផ្សា
ពាក្យចាស់ចែងចារមានតម្លៃ។
ត្រូវសើចខកខ្លួនមិនប្រពៃ
គិតមើលវែងខ្លីអស់ន័យអាថ៌។
ត្រូវពឹងខ្លួនយើងគ្រប់កិច្ចការ
សេពប្រាជ្ញថ្កើងការឆ្លងដល់ត្រើយ។
សាងទោសវិបត្តិក៏មិនស្បើយ
ទូកអ្នកទៅហើយកំពង់នៅ។
ក្រែងលោបានស្កាត់ប្រាប់កូនចៅ
គង់ត្រាយនាំផ្លូវទៅរុងរឿង។

និពន្ធដោយ៖ កែវ ច័ន្ទបូរណ៍

0 ចូលរួមបញ្ចេញមតិនៅទីនេះ:

Post a Comment