បុរាណសុភាសិត

វិស័យចិត្តល្អនឹងក្រខ្លួន	មើលក្បួនលំអានបុរាណប្រាម
ការខុសចោលទៅការត្រូវតាម	ឯតាមគួរកាត់រំលត់ខ្លះ។
កុំទៅបណ្ដោយឲ្យវាឆេះ	ក្រែងទាល់ចំណេះលត់មិនឈ្នះ
នឹងបង់របស់អស់តបះ	កាន់មានៈគង់មនុស្សគេនិន្ទា។
គិតអ្វីឲ្យវែងកុំបែងខ្លី	វិស័យចង់ស្រីមើលឫកពា
ផ្គាប់ស្ដេចតោងមើលព្រះទ័យា	ផ្គាប់រាស្រ្តដូចគ្នាតោងមើលចិត្ត។
ភ្ញៀវមកតោងមើលអាការចេញ	ពោលពាក្យម្ដេចមិញគង់ឃើញពិត
ពាក្យស្លែងរែងស្លូតជួនជាមិត្រ	ពាក្យពិតជួនពាលមមាលវិញ។
ពាក្យលេងជួនឡកលប្រាជ្ញា	ពាក្យព្រាងមុសាការគេដេញ
អួតខ្លួនតោងឃ្លាតពីខ្លៅចេញ	ស្រឡាញ់តោងថ្នមលោមមើលចិត្ត។
គេលើកកុំឡើងទៅតាមយស	ឡើងខ្ពស់មើលទាបរក្សាមិត្រ
ដើរមុខទុកក្រោយកុំឲ្យជិត	លោកប្រែតោងប្រព្រឹត្តចិត្តកុំប្រែ។
កាន់ប្រាជ្ញកុំប្របសម្របតាម	ហួសហើយកុំហាមឲ្យតាមកែ
បទខ្លីតោងវៀរវៀសបែរ	រៀនស្នេហ៍តោងស្និទ្ធចិត្តឲ្យស្ងួន។
ប្រាក់មានលើកឲ្យគេខ្ចីទៅ	ចំណេះចេះនៅតែក្នុងក្បួន
ប្រពន្ធនៅឆ្ងាយអំពីខ្លួន	ដល់ជួនត្រូវការរអារចិត្ត។
ចេះច្រើនលំបាកយ៉ាតនឹងគេច	ចេះតិចព្រួយប្រាណរំខានគិត
ល្ងង់ល្ងើប្រើការដូចងងឹត	ឥតបើគិតមិនកើតការនោះបាន។
តាំងខ្លួនតោងឃ្លាតពីខ្លៅចេញ	វែងណាស់លលេញហួសប្រមាណ
លក់ដូរមើលដើមឲ្យដឹងដាន	គិតអានសឹមធ្វើតាមប្រាជ្ញា។
ទូកលឿនជិះលុបអុំឲ្យលិច	ត្បូងពេជ្ររឹងម្ដេចគង់ប្រេះឆា
ទីស្ងាត់ប្រយ័ត្នចេញវាចា	គិតអាថ៌ឯណាកុំអាងជិត។
ភ្លាត់មាត់មិនទប់កំពប់ប្រាក់	ភ្លាត់ជើងៗបាក់មានថ្នាំបិទ
ភ្លាត់ការគង់កែបំបែរគិត	ភ្លាត់ចិត្តគង់ចាប់ទៅតាមចេះ។
យល់ញាតិឃ្លាតច្បាប់ចាប់រវាត	យល់ការគង់ឃ្លាតឃ្លៀងចំណេះ
ដំរីជើងបួនគង់ភ្លាត់អេះ	អ្នកប្រាជ្ញដែលចេះគង់ភ្លាត់ខ្លះ។
ចាប់ត្រីដៃពីរតម្រាហាម	ចាក់អង្ករយកអង្កាមហាមមិនឈ្នះ
អុំទូកឡើងភ្នំខំមានៈ	ព្រះទៅសំពះឯបាយាប។
ស្លៀកសសាងព្រឹតចិត្តនៅខ្មៅ	ចោលប្រាជ្ញតាមខ្លៅចង់ចៀសបាប
លូកវែកឲ្យដឹងរសប្រៃសាប	យកខ្សាច់មកគាបបានប្រេងឬ។
ឫស្សីធ្វើក្លាក់ដាក់គ្មានថ្នាំង	គងស្គររគាំងវាយមិនឮ
សុរិយាមិនយកជាពន្លឺ	កាន់ជឿអំពិលអំពែកសត្វ។
ចងអ្វីមិនខ្ជាប់ស្មើសង្សារ	ការអ្វីមិនស្មើការប្រតិបត្តិ
ស្ងាត់អ្វីមិនស្មើចិត្តដែលស្ងាត់	កាចអ្វីមិនស្មើជនពាលា។
រោគអ្វីមិនស្មើឃ្លាន	ទានអ្វីមិនស្មើទានទេសនា
មានអ្វីមិនស្មើមានប្រាជ្ញា	ជាអ្វីមិនស្មើចិត្តជាបុណ្យ។
រហ័សអ្វីមិនស្មើចិត្តដែលនឹក	មុតអ្វីមិនស្មើទឹកហូរជោរជន់
ធ្ងន់អ្វីមិនស្មើព្រះគុណធ្ងន់	ធន់អ្វីមិនស្មើប្រពន្ធប្រើ។
មើលមេឃតោងមើលទៅទេវតា	ចូលព្រៃព្រឹក្សាតោងមើលលើ
យកមិត្រមើលចិត្តឲ្យស្មោះស្នើ	យកក្លើតោងមើលឲ្យសមប្រាណ។
ធ្វើស្រែចំការឲ្យមើលស្មៅ	ទុកដាក់កូនចៅមើលសន្ដាន
ធ្វើទីលំនៅមើលភូមិឋាន	បរិភោគប្រមាណមើលអាហារ។
ដាវ មុត ៗមែននៅក្នុងស្រោម	វិជ្ជាចេះព្រមមិនត្រូវការ
ជាតិស្រីឥតប្ដីនឹងព្យាបាល	គផសារឥតហ្មនឹងប្រដៅ។
ទឹកខ្លាចគេដងទុកដំកល់	ជាតិដែកៗដុលខ្លាចដំឆៅ
គ្រញូងខ្លាចធ្វើខ្នួចកួចដូចស្មៅ	ទូកខ្លាចគេទៅជាន់គែមផ្អៀង។
ហោរាប្រយ័ត្នមាត់រអិល	ជាងទងកាន់សីលប្រយ័ត្នទៀង
ចៅក្រមប្រយ័ត្នមិនលំអៀង	អ្នកផ្ទៀងប្រយ័ត្នបាត់អក្ខរា។
លលេងកូនក្មេងគង់អាប់យស	លលេងនឹងពស់គង់ចឹកផ្សា
លលេងអ្វីៗ គង់គេថា	លេងស្រីលេងស្រាគង់ឆ្កួតចិត្ត។
ឯស្រានឹងស្រីបីនឹងល្បែង	គួរលះគួរលែងកុំប្រព្រឹត្ត
ព្រោះនាំឲ្យខ្វល់អំពល់ចិត្ត	វិបរិតផ្ដាសៗក្នុងលោកិយ។
តែថាឯស្រានឹងការល្បែង	គួរលះគួរលែងបានមិនអ្វី
ឯត្រង់ចំណង់នឹងស្រីៗ	លោកិយឃើញក្របើលះបាន។
លះបានតែលោកព្រះយោគា	ភាវនាចំរើនព្រះកម្មដ្ឋាន
បន្ថយក្ដីស្រេកសម្រេកឃ្លាន	តាំងនៅក្នុងឈានស្ងប់ស្ងាត់អើយ ។

Pages

កំណាព្យ

9/10/2011

បុរាណសុភាសិត

0 ចូលរួមបញ្ចេញមតិនៅទីនេះ:

Post a Comment

ប្រវត្តិអាពាហ៍ពិពាហ៍

ស្តាប់ចម្រៀង

បណ្ណសារ

អត្ថបទដែលធ្លាប់អានច្រើនបំផុត